En meer . . . woorden in de Van Dale

Het is gelukt: je ziet de uitdrukking, het toevoegsel, de aansporing  "en meer" steeds minder.
Is het toch een modieus verschijnsel gebleken. Wat ik tegenwoordig dan plaatsvervangend lees is "en nog veel meer" of  "en nog meer". Nieuwe modieuze kreten gehoord? Geef het door als reactie op dit bericht. Het tussenwerpsel "sterker nog" begint in zwang te komen als taalvervuiler, maar voor je het weet is het weer uit de publiciteit verdwenen. Sommige kreten zitten dieper. Waar ik nog steeds niet aan kan wennen: al die mensen die altijd maar maar roepen: "Ik ga ervoor". Ik heb totaal geen bezwaar tegen enthousiasme, maar "ervoor gaan", ik blijf het lelijk vinden. Ik weet nog precies waar ik deze uitdrukking voor het eerst hoorde, het was in Frankrijk, uitgesproken door een Nederlandse vrouw in een gezelschap van Nederlanders. Al had ik de kreet nooit eerder gehoord, ik snapte precies wat ermee bedoeld werd. Het was toen begin jaren negentig van de vorige eeuw en helaas, nog steeds is het einde van de kreet niet in zicht. 

Over nieuwe woorden ging het vanavond in het NOS journaal van acht uur. Voorlopig zijn er weer een flink aantal toegevoegd aan de digitale Van Dale. De blijvers komen later in de gedrukte Van Dale.
Dit zijn woorden als: Facebookfeestje, botdotteren, retweeten, moslimbroederiseren, mobesitas, inbrekersrisico.
Klik hieronder en verplaats de stip naar 21:00 om bij het fragment te komen. (laatste fragment in de uitzending.)

http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1297231

Bruingoed, witgoed en gedachtengoed.

Sinds Pim Fortuin de politiek in ging is het woord "gedachtegoed" in zwang geraakt en er nooit meer uit geraakt. Nu Pim Fortuin met een flinke tussenpoos van bijna een decennium de laatste weken steeds in de media opduikt komt ook het "gedachtegoed" en soms zelfs "gedachtengoed" weer bovendrijven. Wat is nu "gedachtegoed" en hoe heette het voor dit woord in de rondte werd gestrooid?
Ideeën? idealen? gedachten? Ik kan er niet aan wennen, aan gedachtegoed. En gedachtengoed is gewoon een gedachtefout.

en meer

Toen ik bij het starten van mijn blog 'Beeldig Taalgebruik' een toevoeging onder de titel plaatste, een zogenaamde scope note om te laten weten waar mijn blog over zou gaan, overwoog ik de toevoeging "en meer" te gebruiken.
Dit om te melden dat het ook nog wel eens ergens anders over zou kunnen gaan dan over alleen de genoemde  onderwerpen. Ik ben blij dat ik toen "en nog het één en ander" gekozen heb in plaats van "en meer". Geen van beide vind ik overigens mooie uitdrukkingen. De reden dat ik blij ben is dat ik tegenwoordig overal de kreet "en meer" tegenkomt. Meestal in reclameboodschappen of promotie-uitingen, als aansporing om nog meer te weten, nog meer informatie tot je te nemen, nog meer spullen te kopen, nog meer te bieden. Misschien dat Herman Finkers daarom in zijn dankwoord bij het in ontvangst nemen van de Groenman-taalprijs van de Stichting LOUT (Let Op Uw Taal) ons bij het publiekscongres van Onze Taal steeds "en er is meer" toevoegde. Zo, dat was een lange zin. Dat kan beter. Maar nu even niet.

18 - 28 januari 2012: Nationale Voorleesdagen, Writers Unlimited, Hommage aan Hella Haase, uitreiking van literaire prijzen van de Jan Campert Stichting en Gedichtendag (op 26 januari 2012)

De laatste twee weken van januari 2012 was en is er veel te doen in Den Haag op het gebied van (voor)lezen en literatuur. Op 18 januari gingen de Nationale Voorleesdagen van start met in 10 vestigingen van de Bibliotheek De Haag het Nationale Voorleesontbijt voor de jongsten die mama kwijt waren en weer terugvonden. De Voorleesdagen zijn nog niet voorbij of het internationale literatuurfestival Writers Unlimited gaat van start in Den Haag en is inmiddels ook weer voorbij. En passant worden er nog een vijftal prijzen uitgereikt door de Jan Campert-Stichting waaronder de Constantijn Huygensprijs 2011 voor het oeuvre van A.F.Th. van der Heijden en de F. Bordewijk-prijs 2011 voor de roman Ik was Amerika van Gustaaf Peek. Er was een hommage aan Hella Haasse op 22 januari in de Koninklijke Schouwburg en, voor de Voorleesdagen weer voorbij zijn, is er nog de Gedichtendag op 26 januari.

Beeldig Taalgebruik: Teruggevonden gedichtje

Beeldig Taalgebruik: Teruggevonden gedichtje: De liefde tot Zeeuws-Vlaanderen is ieder aangeboren Ergens tussen 1979 en 1983 lagen op een tafeltje in een bruin café in Middelburg een a...

Teruggevonden gedichtje

De liefde tot Zeeuws-Vlaanderen is ieder aangeboren

Ergens tussen 1979 en 1983 lagen op een tafeltje in een bruin café in Middelburg een aantal anonieme dichtregels. Iemand had ze opgeschreven of uitgetikt, dat weet ik niet meer, en daar achtergelaten. Ik vond ze leuk en heb ze overgeschreven. Geen naam van de geestelijk vader of moeder stond erbij én ze lagen open en bloot in een café, dat moest wel kunnen, of mogen, dat overschrijven dus.
Een vroege creative commons gedachte, vind ik nu.
Vorige week dacht ik er opeens aan, aan die dichtregels en dat het zo jammer was dat ik ze niet ergens in een boekje had opgeschreven, dat boekje zou dan nog steeds in mijn boekenkast staan en ik zou het zo tevoorschijn kunnen halen. Ik kon me alleen de zwarte boerenschuren uit het gedicht nog herinneren.
En wat gebeurde er gisteren...? Ik was mijn huis aan het opruimen, mappen en stapels papier aan het doornemen om een vrachtje oud papier en andere zooi te kunnen lozen en ik vind het gedichtje, alweer met de hand overgeschreven, vast niet meer daterend uit 1981 of daaromtrent, op los klein velletje papier. 
Toch leuk, een beetje poëzie vinden tussen oude kranten, rekeningen en ander ongeregeld spul.
Hierbij tik ik het over en zet het meteen maar op internet, voor ik het weer kwijtraak.
En ook meteen maar de oproep aan de rechtmatige auteur om zich bekend te maken, zodat er niet meer "anonymus" (wat voor mus?) onder het gedicht hoeft te staan. En natuurlijk mag die dichter ook, als die het er niet mee eens is dat het op het net geplaatst is, me verzoeken het er weer af te halen. Dan wil ik wel eerst horen in welk café in Middelburg hij/zij dit heeft achtergelaten want hoe kan ik anders weten dat dit de enige echte schrijver van het vers is? En nu maar hopen dat niet in elk Middelburgs café een exemplaar of versie van deze dichtregels te vinden was.
 
De liefde tot Zeeuws-Vlaanderen is ieder aangeboren
   
Ik ben nooit meer alleen
Sinds poëzie om me heen
is:
Van veerponten, pontveren
Bijlrechte populieren
Stieren

Massief en neerslachtig
en hun achterkant, prachtig
gekeerd
van de geteerd-groene deuren
van enorme boereschuren

Anonymus

14 december 2011: Groot Dictee der Nederlandse Taal

Welgeluimd en goedgemutst stapten de Nederlandse en Vlaamse prominenten dit jaar de Eerste Kamer binnen om mee te doen aan het 22^e Groot Dictee der Nederlandse Taal.

Waren voorgaande jaren de zinnen van het dictee meer dan eens voorzien van archaïsch taalgebruik, dit jaar waren de zinnen van een welbespraakt gecomponeerde inhoud die niets te raden overliet.

Andere jaren koesterden de gezichtsuitdrukkingen van ijverig schrijvende prominenten en onbekenden zich nog wel eens in rimpels, wenkbrauwfronsen of lippengetuit, dit jaar kregen de gezichten een haast verlamde uitdrukking. De inhoud van het dictee verwees indirect en misschien onbedoeld, naar oudtestamentische episoden, goed gekend door één van de winnaars van dit jaar, een dame oorspronkelijk afkomstig van Urk en opgegroeid met de kennis van de School met de Bijbel.